วันพฤหัสบดีที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

ออกกำลังกายกันเถอะ(AllV)

“อย่าเข้ามานะฮยอง อ๊ะ!” ชูก้าที่เข้ามาถึงตัวคนแรกจับข้อเท้าร่างบางและกระชากเข้าหาตัวอย่างแรงจนร่างบางร้องอุทานออกมาด้วยความเจ็บฝ่ามือขาวซีดกระชากกางเกงออกอย่ารวดเร็วจากนั้นก็ใช้มือของตนนั้นลูบไล้แก่นกายของร่างบางทั้งที่ยังอยู่ในซับใน ชูก้าค่อยลูบแก่นกายของวีช้าๆให้ร่างบางทรมานเล่น



ฝ่ายจีมินก้มพรมจูบไปทั่วใบหน้าของร่างบางก่อนจะบดจูบอย่างรุนแรง ร่างบางเม้มปากแน่นพยายามไม่ให้ลิ้นร้อนเข้ามาในปาก มือหนาบีบแก้มร่างบางอย่างแรงจนร่างบางเผลอปากออกมา จีมินสอดลิ้นร้อนเข้าไปกวาดน้ำหวานจากปากร่างบาง น้ำใสๆไหลออกมาจากปากร่างบางจีมินจึงผละออกมาจูบซับน้ำหวานจากมุมปากร่างบางก่อนจะประกบจูบลงไปบนปากอวบอิ่ม



“อื้อออ ฮะ โฮปฮยอง อ่าาา” เจโฮปก้มลงใช้ปากครอบครองเม็ดทับทิมสีสวยดูดดุนจนร่างบางส่งเสียงครางดังลั่นห้อง ในขณะเดียวกันซอกจินก็ไม่ปล่อยให้อีกข้างว่างเปล่าเอื่อมมือไปบดขยี้ยอดอกของคนตัวเล็ก ร่างบางบิดเร้าอย่างทรมานพลางส่งเสียงร้องกระเส่าของร่างบางทำให้มักเน่ทนไม่ไหวผละออกจากซอกคอวี ก่อนจะส่งนิ้วยาวค่อยๆเข้าไปในช่องทางรักเพื่อเบิกทางก่อน



“แทแทอ่า นายดูสวยมากเลยนะ อ่าห์ หอมมาก” นัมจุนขยับมาสูดดมความหอมจากซอกคอร่างบางแทนที่จองกุก เจโฮปทำรอยไปทั่วแผ่นอกบาง เช่นเดียวกับพี่ใหญ่อย่างซอกจิน ลิ้นร้อนหยอกล้อเม็ดทับทิมสีแดงสวย ทั้งคู่ดูดดุนยอดอกบางราวกับว่าเป็นขนมรสโปรดของทั้งคู่ 



“อ๊ะ! อื่อออ จะ จองกุก อะ ตรงนั้นมัน อื่ออ หยุด มะ มันเสียว อ่าา” ร่างบางครางเสียงกระเส่าเมื่อนิ้วยาวของจองกุกไปโดนตรงจุดเสียวเข้า จองกุกชักนิ้วเข้าออกอย่างรวดเร็วเมื่อนิ้วของตนไปโดนจุดสวาทของร่างบาง ชูก้าดึงกางเกงชิ้นสุดท้ายของวีออกจากร่างกาย ฝ่ามือขาวจับแก่นกายวีชักเข้าออกช้าๆและเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ



ร่างบางบิดเร้าทรมานความต้องการในร่างกายของวีพุ่งขึ้นสูงขึ้นเรื่อยๆแต่อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนถูกฉุดลงมาเมื่อชูก้าหยุดมือที่กำลังปรนเปรอแก่นกายตัวเองลง ร่างบางครางอื้ออึงในลำคอแก่นกายบวมเป่งสั่นไหวเมื่อต้องการปลดปล่อยร่างบางช้อนตามองร่างโปร่งอย่างอ้อนวอน มือเรียวเอื่อมมือไปจับแก่นกายพยายามที่จะช่วยให้ตัวเองได้ปลดปล่อยแต่จีมินเอื้อมมาตรึงแขนร่างบางทั้งสองข้างด้วยมือเดียว ร่างบางพยายามชักมือกลับมาแต่ไม่เป็นผลเมื่อร่างกายที่ได้รับความกระสันทั่วร่างกายทำให้เรี่ยวแรงทั้งหมดหายไป



ชูก้ายิ้มมุมปากอย่างนึกสนุกเขาอยากจะเห็นหน้าตาทรมานของเด็กน้องตรงหน้ามาตั้งนานแล้วนี่เป็นโอกาสของเขา


“ขอร้องฉันสิวี พูดขอให้ฉันอยากทำให้นายมากกว่านี้สิ”


ร่างบางอ่ำอึ่งอยู่สักพัก เขาเคยอ้อนขอร้องทุกคนมาหลายครั้งก็จริงแต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ มันเป็นการขอร้องเพื่อทำ…เอิ่ม..ทำนั่นแหละ เขาก็ต้องอายบ้าง อีกอย่างนี่เป็นครั้งแรกที่ทำแบบนี้ มันน่าอายจะตาย




“อึก ชะ ชูก้าฮยอง อ๊ะ ช่วยน้อง อื้ออ ช่วยน้องวีที อ้ะ อ่าาาา” ถึงจะอายยังไงแต่ความต้องการที่มีมากกว่าทำให้ร่างบางเลือกที่จะพูดอ้อนร่างโปรง ท่าทีน่ารักของร่างบางทำให้ชูก้าทนไม่ไหวอีกต่อไปฝ่ามือร้อนจับแก่นกายร่างบางอีกครั้งพลางชักเข้าออกอย่างรวดเร็ว จนในที่สุดร่างบางก็ปลดปล่อยออกมาเต็มมือของชูก้า



“ทนไม่ไหวแล้วว่ะ วีช่วยฮยองหน่อยนะ อมมันให้ฮยองที” นัมจุนลุกขึ้นมาปลดกางเกงและชั้นในตัวเองลง จองกุกจับร่างบางพลิกให้อยู่ในท่าคลานเข่า นัมจุนเดินไปยืนอยู่ข้างหน้าร่างบางส่วนแข็งขืนจากกายใหญ่ของนัมจุนตีเข้าที่ใบหน้าวี ร่างบางมองอย่างนึกกลัว เขานึกในใจถ้ามันใส่เข้ามาในตัวเขามันต้องเจ็ลและทรมานมากแน่ๆ นัมจุนจับท่อนเอ็นของตัวเองจ่อที่ปากของวี ร่างบางกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากก่อนจะค่อยๆเอาลิ้นแตะที่ส่วนปลายก่อนจะค่อยๆเอามันเข้าไปในปากช้าลิ้นเล็กตวัดไปทั่วแก่นกายใหญ่



“ใส่เข้าไปเลยสิจองกุก ฮยองทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”จินพูดขึ้นมาเมื่อตัวเองก็ทนไม่ไหวเช่นเดียวกันตอนรี้เขาปวดหนึบไปหมด อยากจะปลดปล่อยออกมาให้เต็มตัวร่างบางเต็มทนแล้ว
“ไม่อ่ะฮยอง ผมขอคนสุดท้ายดีกว่า”จองกุกยิ้มมุมปากเมื่อนึกถึงเรื่องดีๆ??ที่เขาคิดจะทำกับร่างบาง จองกุกขยับหลีกทางให้พี่ใหญ่อย่างซอกจินเป็นคนเปิดครั้งแรกของวี ซอกจินเมื่อเห็นว่ามักเน่นั้นเปิดทางให้ตนก็รีบเข้าไปแทรกแทนที่จองกุกทันที ฝ่ามือหนาเอื่อมไปลูบหัววีเป็นการปลอบโยนก่อนจะจับเอวร่างบางไว้แล้วค่อยสอดใส่ตัวตนของตัวเองเข้าไปช้าๆแต่เข้าไปได้แค่ส่วนหัวก็ต้องค้างเอาไว้เพราะช่องทางที่คับแน่นเกินไปทำให้ท่อนเอ็นร้อนของเขาปวดหนึบจะถึงเร็วเกินไป เจโฮปเห็นดังนั้นก็ก้มลงครอบครองยอดอกของร่างบางทันที



“อื่อออ ซอกจิน ฮะ ฮยอง เอามันออก ผะ ผมเจ็บ อ่าาาา”เมื่อร่างบางเริ่มผ่อนคลายซอกจินก็กระแทกแก่นกายของตนเข้าไปทีเดียวจนสุดความยาว ร่างบางเชิดหน้าร้องลั่นด้วยความเจ็บก่อนจะครางเสียงกระเส่าออกมาเมื่อพี่ใหญ่กระแทกแก่นกายเข้าออกอย่างรวดเร็ว




จีมินคว้ามือร่างบางมาจับส่วนแข็งขืนภายใต้กาง มือเรียวรูดซิบกางเกงของจีมินลงกอบกุมท่อนเอ็นร้อนไว้เต็มกำมือพลางชักเข้าชักออกให้จีมินจาโคนถึงปลายยอดช้าๆก่อนจะเร่งความเร็วจนจีมินครางออกมาอย่าห้ามไม่อยู่ เจโฮปไม่รอช้าทำตามจีมินทันที ในขณะที่ชูก้ากับจองกุกนั่งมองร่างบางอยู่ที่โซฟาข้างเตียง ทั้งสองหันมามองหน้ากันอย่างนึกสนุกก่อนจะหันไปมองร่างบาง



“อ่าวี ฮยองจะถึงแล้ว เร็วอีกวี อื้มมม อ่าห์” นัมจุนกระตุกร่างก่อนจะปล่อยน้ำกามออกมาเต็มปากของร่างบาง ไม่ต่างจากคนอื่นที่เสร็จไปแล้วเช่นกัน ร่างบางทำท่าจะคายน้ำกามออกแต่เจโฮปเดินมาปิดปากเอาไว้จึงต้องจำใจกลืนน้ำของนัมจุนลงคอไป ซอกจินถอดแก่นกายของตนออกจากช่องทางสีสวยของร่างบาง น้ำกามสีขาวขุ่นผสมกับเลือดสีแดงสดไหลย้อนออกมาเปื่อนชาเรียวเป็นภาพที่ชวนหลงไหลให้กับเมมเบอร์ในวงนัก




“กูไปละ ทั้งสองคนก็อย่าหนักล่ะ เดี๋ยววีไม่สบาย”จีมินหันมาบอกชูก้ากับเจโฮป ทั้งสองลุกขึ้นและเดินตรงไปหาร่างบางที่นอนหอบอยู่บนเตียง ร่างบางเงยหน้าขึ้นมามองทั้ง2คนพลางส่ายหน้าบ่งบอกว่าตัวเองไม่ไหวแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นชูก้ากับจองกุกก็ไม่ได้สนใจอะไร



ฝ่ามือขาวลูบไล้ใบหน้าเรียวอย่างหลงไหล ชูก้าประกบจูบวีอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล ร่างบางเผยอปากออกเล็กน้อยให้ลิ้นของฮยองตัวขาวสอดเข้ามาหาความหวานจากโพรงปาก จองกุกไล่ริมฝีปากไปทั่วร่างกายร่างบางและทิ้งรอยรักไว้ตามจุดต่างๆที่ผ่านจนมาหยุดอยู่แก่นกายของร่างบางก่อนจะเอามันเข้าปากและค่อยๆรูดเข้าออกอย่างรวดเร็ว 



“แทฮยองอา หนักหน่อยนะเด็กดี”เมื่อชูก้าพูดจบ จองกุกก็ผละออกจากแก่นกายเล็กและมายืนซ้อนหลังบางไว้ ก่อนที่ชูก้าจะอุ้มตัววีขึ้นมานั้นบนตักหันหน้ามาหาตัวเอง ชูก้ายกตัววีขึ้นให้ช่องทางรักจ่ออยู่กับส่วนหัวของตนก่อนจะกดตัวร่างบางลงมาจนสุดความยาวในทีเดียว ชูก้าเริ่มขยับเล็กน้อย วีทิ้งตัวลงนอนทับตัวชูก้าไว้เหมือนเปิดทางให้จองกุกได้ทำตามที่คิดกับชูก้าไว้ในตอนเเรก



“อ๊ะ จะ จองกุก อ่าา เจ็บ อึก เอานิ้วนายออกไปนะ”วีร้องเสียงหลงเมื่อจองกุกสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางของตัวเองทั้งๆที่ยังมีของชูก้าคาอยู่ภายใน ชูก้าจับหน้าของวีมาประกบจูบอย่างเร้าร้อนเพื่อให้ร่างบางผ่อนคลายลง เมื่อร่างบางมีท่าทีว่าจะหายเจ็บเเล้วและดูเหมือนจะเคลิ้มไปกับรสจูบของพี่ชายตัวขาวจองกุกก็จ่อส่วนเเข็งขืนของตนที่ปากทางก่อนจะกดส่วนหัวเข้าไปภายใน ร่างบางสะดุ้งสุดตัวเมื่อช่องทางด้านหลังของตนฉีกขาดเขารู้สึกเจ็บเจียนตาย



“อื่อออ เจ็บ ไม่เอานะ ฮึก มันเจ็บ ฮือออ เอามันออกไปนะจองกุก อ่าห์”ร่างบางดิ้นสุดแรงเพื่อให้จองกุกเอาแก่นกายของตัวเองออก แต่จองกุกนั้นไม่มีทางที่จะถอยหลังแน่ๆ จองกุกค่อยๆแทรกตัวตนเข้าจนสุดความยาวในที่สุด ร่างบางหอบหายใจอย่างหนักเมื่อต้องอดทนกับความเจ็บตรงช่วงล่าง ชูก้าคอยปลอบเด็กน้อยของเขาให้รู้สึกผ่อนคลายมากที่สุด หลังจากจองกุกเข้ามาจนหมดและรอจนร่างบางปรับตัวได้ทั้งสองคนก็เริ่มขยับสวนกันเข้าออก ร่างบางเชิดหน้าสูดอากาศเข้าปอดก่อนจะปล่อยเสียงครองออกมาเมื่อทั้งคู่กระแทกเข้าไปโดนจุดกระสัน



“อ่าา ระ เร็วอีก เร็วอีกนะชูก้า จองกุก อ๊ะ วี จะ เสร็จแล้ว อื่ออออ อ่าา”ทั้งสองคนทำตามคำของของร่างบางทันทีเพราะเจ้าตัวเองก็ใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้วเช่นกัน ชูก้าและจองกุกผลัดกันกระแทกเข้าไปจงใจให้โดนจุดเสียวของร่างบางในขณะที่มือของจองกุกก็บีบเค้นเนื้อก้นของร่างบางพร้อมทั้งทำรอยทิ้งไว้ทั่วทั้งแผ่นหลังร่างบาง ส่วนชูก้าเองก็ดูดดุนไปทั่วแผ่นออกของร่างบางและยังใจดียื่นมือไปช่วยร่างบางให้ปลดปล่อยได้เร็วขึ้น



“อ่าา อื่อ ไม่ ไหวละ อ่าาาาาาห์”
“อื้มม อ่าห์”
“ซี้ด อ่าาา”




กลับไปอ่านต่อที่---》http://writer.dek-d.com/kingploypk/writer/viewlongc.php?id=1546306&chapter=9

วันพุธที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

Ghost (KookV) [3/3]







"อ๊ะ อื้อออ พอ ยะ หยุดนะจองกุก"
'หวาน หวานมากเลยนะแทแทอา' เสียงของจองกุกดังก้องอยู่ในห้อง ก่อนที่แทฮยองจะรู้สึกว่าตัวของเขาขยับไม่ได้ จองกุกใช้พลังของตัวเองไม่ให้แทฮยองขยับตัวได้ แทฮยองรูสึกว่ากางเกงและของตนนั้นหลุดออกจากขา ก่อนที่สัมผัสของจองกุกจะค่อยเลื่อนไปกอบกุมความเป็นชายของแทฮยองเอาไว้แล้วค่อยๆขยับช้าๆก่อนจะเพิ่มจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆร่างบางต้องใช้ความพยายามในการกลั้นเสียงน่าอายของตนไม่ให้หลุดออกมา

จองกุกเมื่อเห็นว่าร่างบางไม่ยอมครางออกมาก็เอามือเย็นเฉียบของตนกำแก่นกายเล็กแล้วออกแรงบีบเอาไว้แน่น
"อ๊ะ โอ้ย จองกุก จะ เจ็บ อื้ออ" ร่างบางร้องออกมาด้วยความเจ็บก่อนจะครางออกมาเสียงดังลั่น สร้
'มีความสุขก็ต้องร้องออกมาสิแทแทอา ร้องออกมาดังๆ ครางออกมาให้ฉันได้ยินเลยนะแทแท'
"อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ มะ ไม่ไหว อื้ออ อ่าห์" แทฮยองครางลั่นเมื่อได้ปลดปล่อยออกมาจนเลอะหน้าท้องของตัวเอง



"อ๊ะ"



ร่างบางสะดุ้งเมื่อตัวเองนั้นถูกจับให้นอนคว่ำแล้วก็ต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อรู้สึกได้ว่ามีสัมผัสเย็นๆลูบวนอยู่ตรงช่องทางด้านหลังของตน ร่างบางรู้ทันทีว่าไอสิ่งนั้นมันคืออะไร



"อื้อ มะ ไม่เอา โอ้ยเจ็บ!"



ยังพูดห้ามไม่ทันจบ สัมผัสอันเย็นเฉียบก็เข้ามาในช่องทางของแทฮยองโดยไม่ได้มีการเบิกทางก่อนเลย


"อ่าห์ แทฮยองอา อย่าเกร็งสิ" อ่าห์ นี่พึ่งเข้าได้แค่ส่วนหัวเองนะเนี้ย ไม่เป็นไรนะแทฮยองอา เดี๋ยวนายก็มีความสุขกับมันแล้ว



จองกุกดันแก่นกายของตนเข้าไปในช่องทางรักสีหวานของแทฮยองเช้าไปอีกทีจนมิด
"อ้ากก เจ็บ ฮึก อ่าา จองกุก เอามันออกไป ฮืออ อ๊ะ อื้ออ"
'อ่าห์ อย่างนั้นแหละที่รัก ร้องออกมาดังๆ อ่าาา'
จองกุกเริ่มขยับเข้าออกช้าๆและเร็วขึ้นเรื่อยๆ



"อื้ออออ อ๊ะ อ่าาา"



สัมผัสเย็นเฉียบจากแก่นกายของวิญญาณตรงหน้า มันเย็นก็จริงแต่กลับทำให้แทฮยองร้อนไปทั้งตัว ทุกแรงกระแทกทำให้แทฮยองแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเอง หัวสมองขาวโพลน จากตอนแรกที่ร้องห้ามไม่หยุดกลับต้องร้องขออย่างห้ามไม่ได้



'อ๊ะ อ่าาา จะ จองกุก อื้อออ แรงอีก"



"อื้ออ ใกล้แล้ว อึก" ร่างบางชะงักทันทีเมื่อมีอะไรบางอย่างมาปิดอยู่ที่ส่วนปลายทำให้ร่างบางไม่สามารถปลดปล่อยความต้องการของตัวเองได้ ความรู้สึกเหมือนกับขึ้นสวรรค์แล้วแต่ถูกฉุดตกลงมาที่เหว แทฮยองขมวดคิ้วแน่นเมื่อตนต้องการที่จะปลดปล่อย


"จะ จองกุก อื้อ เอาออก อ๊ะ ไป กูจะแตก ให้กูแตกนะ"
'อื้มม รอก่อนสิ เรายังไม่ได้เล่นอะไรที่มันสนุกกว่านี้เลย อ่าห์'


"อ๊ะ!!" อยู่ๆ ภาพตรงหน้าก็มึดลง
มือหนาที่เย็นเฉียบปิดตากลมสวยไว้หลงเหลือแต่ความมืด เมื่อสัมผัสในการมองเห็นหายไปสัมผัสด้านอื่นก็ถูกกระตุ้นมาแทนยิ่งร่างสูงไม่ยอมให้ตนปลดปล่อยก็ยิ่งทรมานมากขึ้นไปอีก แก่นกายเย็นที่กระตุกอยู่ภายในทำให้เขาร้อนจนต้องร้องขอให้ตนได้รับการปลดปล่อย


"ไม่เอา อ๊า มะ ไม่ปิดตา อืออ อะ เอามืออก อื้มม"

"ร้องอีกสิ ขอร้องอีกสิ แทแทอา"


ร่างสูงยังคงแกล้งคนใต้ร่างไม่เลิก ตอนนี้แทฮยองลืมความอายไปจนหมดแล้วเหลือแต่ความต้องการที่จะปลดปล่อย เอวบางเป็นฝ่ายขยับสะโพกเข้าหาร่างสูงเอง จองกุกยิ้มอย่างพอใจที่แทฮยองไม่มีท่าทีขัดขืนอีกต่อไป แม้ทั้งสองคนจะประสานร่างเข้าหากันอย่างหนักหน่วงแค่ไหนแต่กลับไร้เสียงเนื้อกระทบกัน กระจกภายในห้องสะท้อนแค่ร่างบางของวีแค่คนเดียว ร่างสูงเอามือออกจากแก่นกายของร่างบางเพื่อให้แทฮยองได้ปลดป่อย



"อ๊ะ อ่าาา จองกุก อ่าห์" 



แทฮยองหายใจหอบด้วยความเหนื่อย มันเป็นเซ็กส์ที่ทรมานแต่ยิ่งทำมากขึ้นแทฮยองก็ยิ่งเสพติดสัมผัสของจองกุกมากขึ้น ถึงแม้ว่าสัมผัสของจองกุกมันจะรุนแรงมากเกิน แต่มันก็ทำให้แทฮยองทำให้ต้องการมากกว่านี้ จองกุกที่เห็นวีต้องการเขามากขึ้นก็ยิ่งนึกสนุกอย่างแกล้งร่างบางมากกว่าเดิม เขาปล่อยมือที่ปิดตาวีออกแล้วถอดแก่นกายออกจากช่องทางรัก แทฮยองมองจองกุกอย่างเว้าวอน




"มะ มึงหยุดทำไม"

'ช่วยตัวเองให้กูดูสิก่อนสิแทแทอา แล้วกูจะทำต่อ'
"ห๊ะ!!"
'ทำสะสิวี อยากมากไม่ใช่รึไง หึหึ'



วีหน้าแดงฉ่าเมื่อจองกุกสั่งแบบนั้น ทั้งชีวิตเขาไม่คิดว่าจะต้องมาทำอะไรแบบนี้มาก่อน ศักดิ์ศรีที่มีมาทำให้วีเม้มปากแน่นอย่างเจ็บใจ หากแต่ความต้องการมันมีมากกว่า วีไม่กล้าสบตาจองกุกเลยต้องหลับตาแล้วค่อยๆสอดนิ้วของตนเข้าไปในช่องทางรักที่ถูกกระทำเมื่อกี้ จองกุกขัดใจเมื่อแทฮยองยอมทำตามที่เขาบอกแต่กลับหุบขาไม่ให้เขาเห็นสิ่งที่แทฮยองทำ



'มานี่'

"เห้ย!! จะอุ้มกูไปไหน"


จองกุกพาวีไปยืนด้านหน้ากระจก จองกุกเพียงนั่งบนเก้าอี้แล้วมองไปทางวีที่ยืนงงไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอะไร อยู่ๆวีก็รู้สึกเหมือนมีแรงบางอย่างบังคับให้ตนโน้มตัวหันหน้าเข้าหากระจก วีไม่สามารถหันหน้าไปทางอื่นได้เห็นแต่หน้าของตัวเองที่เต็มไปด้วยความต้องการสะท้อนมาจากกระจก



"ทำมันสิแทฮยอง'



จองกุกยิ้มอย่างพอใจในท่าที่ตัวเองจัดให้ร่างบาง เขานั่งอยู่ด้านหลังของวีจึงเห็นช่องทางรักของวีเต็มๆ แม้จะอยากกระแทกให้วีครางดังๆแต่ความต้องการที่อยากจะรังแกแทฮยองมีมากกว่า แทฮยองอับอายมากที่สุดในชีวิตแต่ก็ทำได้แค่สอดนิ้วเข้าไปในช่อทางรักของตัวเองเท่านั้น วีแทบไม่อยากเชื่อว่าในกระจกจะเป็นตัวเอง ร่างเล็กๆของวีสั่นทุกครั้งที่ขยับนิ้ว เสียงหวานครางอย่างต่อเนื่อง





"อ่ะ อ๊าาาา!!"



ในที่สุดจองกุกก็ทนไม่ไหวเลยเข้าไปกระชากนิ้วของวีออกแล้วกระแทกเข้าไปครั้งเดียวจนสุด วีครางสุดเสียงเมื่อจองกุกเข้ามาจนรู้สึกถึงความคับแน่น แต่จองกุกก็ยังไม่หยุดแกล้งวี ร่างสูงยกขาวีแยกออกกว้างเข้าหากระจกเมื่อไม่มีพื้นให้ยืนวีจึงให้แขนยันกระจกเอาไว้ จองกุกบังคับให้วีมองสภาพน่าอายของตัวเองในกระจกทั้งที่ยังกระแทกไม่หยุด สิ่งที่วีเห็นมีเพียงตัวเองที่ลอยเหนือพื้นแล้วครางด้วยเสียงที่น่าอับอาย ช่องทางรักแหวกกว้างจนเห็นภายในจนหมด รอยกัดกับรอยดูดด้วยอารมณ์เต็มไปทั้งตัว





"อ๊ะ อ่าาาาา"



'ซี้ด อ่าห์'





แทฮยองกระตุกตัวเกร็งแล้วครางลั่นพร้อมกับจองกุก น้ำสีขาวขุ่นกระเด็นเปลื่อนไปทั่วกระจกตรงหน้า ทันทีที่ปลดปล่อยออกมาร่างบางก็สลบไปแทบจะทันที






กลับไปคอมเม้นและอ่านต่อที่ --> http://writer.dek-d.com/kingploypk/writer/viewlongc.php?id=1546306&chapter=5